به
گزارش منابع آگاه، عطامحمد نور والی بلخ اخیراً به هند، امارات عرب و واشنگتن سفر
کرده است. به تعریف آگاهان امور هدف از این حرکت ها و تماس ها، با توجه به وخامت
اوضاع سیاسی و جنگی در افغانستان، خروج نیروهای خارجی، اتحاد نوازشریف با طالبان،
پیگیری پروژه های سیاسی در چهار چوب مشورت های منطقه یی می توان تفریف شد.
در عین حال گزارش
های فاش نشده در خصوص سفر جنرال دوستم بنیان گذار جنبش ملی و اسلامی به امریکا نیز
در بین حلقات مطرح شده و اگر چه صحت و موثق بودنش هنوز نهایی نیست، اما می
توان
گفت تحرکات احزاب، فرماند هان جنگ و «اپوزیسیون» سیاسی افغانستان افزایش یافته
است.
اپوزیسیون به ویژه «جبهه ملی» افغانستان که از پایگاه های
نظامی و قومی فراگیر تر و منسجم تری برخوردار است، علاقه مند برقراری رابطه مفید و
متوازن با پاکستان است و به گفته آگاهان تماس های غیر رسمی از مدت ها پیش در جریان
بوده است. و گفته شده که کار روی طرح ایجاد یک حاکمیت جایگزین درکابل، و مشورت های
داخلی، منطقه یی و بین المللی به پیش برده می شود.
به نقل از کار شناسان امور: امریکا به هیچ وجه خواهان
کشانیدن پای قدرت های منطقه یی نظیر هند، ایران و روسیه نیست؛ اما در تفاهم و
مشوره با این کشور ها، تشکیل یک حکومت همه پذیر در در افغانستان را در دستور خود
قرار داده است. در حالی که امریکا به دنبال یک شریک با اعتماد در کابل است، اما
هند، ایران، روسیه و چین سرگرم رایزنی در مقابله با حوادث پس از خروج بخش بزرگ
نیروهای امریکایی و اروپایی از افغانستان هستند.
اما بد بختانه هنوز نشانه چندانی از توفق نهایی بر سر تشکیل
حکومت جایگزین برای نظام کنونی در سطح احزاب، شخصیت های«تنظیمی» و غیر تنظیمی
مشاهده نمی شود. اما به باور کارشاناسان «انتخابات» ریاست جمهوری نخستین قربانی
این بی تناسبی ها باشد.
اوضاع کشور به یک جهت، و حرکت رهبران و سیاست مداران به
جهتی دیگرمی رود. بگونه مثال سفر اضطراری رییس جمهور به دهلی، بدون اعتنا به اجماع
داخلی و جهانی، گفته شده که آخرین تلاش برای قدرت است نه حفظ افغانستان. رهبران
هند هم دقیق از این وضعیت آگاه هستند.
گفته می شود که رهبران دهلی با توجه به حساسیت بر هم خوردن
روابط تیم حاکم با پاکستان و اشتراک نظری که با مقامات بین المللی از جمله واشنگتن
دارند، آقای کرزی را با وعده کمک های نظامی و اکمالاتی، روانه کابل خواهند ساخت
مگر از نظر عملی قادر به راست کردن اندام های ناساز حکومت کابل در عرصه اقتصادی،
سیاسی و بحران دیپلماتیک نخواهد بود.
بعید به نظر می رسد که هند، خودش را مستقیم در جنگ
افغانستان تا آن جا داخل کند که خارج شدن از آن در اختیار هیچ کسی نباشد. هند و ایران
بار دیگر در فعال سازی پایگاه های «مقاومت» علیه خطر طالبان به طور مشترک عمل
خواهند کرد؛ مگر رفتار هند با ایران فرق می کند و هرگز هند پروژه ی را حمایت و
پشتبانی نمی کند که منافع استرانیژیک امریکا و غرب را تهدید کند.
با توجه به عدم دسترسی مستقیم هند به افغانستان یا راه
کوتاه تدارکاتی، کشیدن بار سنگین افغانستان برای آن ها نا ممکن است. استفاده از
«بندر چاه بهار» برای اکمال جنگ افزار های اردوی افغانستان با سلاح های روسی، نه
تنها از نظر سیاسی برای آن کشور کار سهل نیست، بلکه خیلی زمان گیر خوهد بود و
ابتدا باید دولت افغانستان به در خواست های ایران توافق کامل داشته باشد.
این آگاهان راه حل و منطقی را این گونه ابراز می کنند: تنها
راه منطقی مقابله با توفان ویرانگری و از دست رفتن دست آورد های دوازده سال اخیر،
این است که نیروهای داخلی به قوت وارد صحنه شوند؛ امریکا و جهان از این حرکت حمایت
کنند و با قدرت های منطقه یی تفاهم حاصل شود. اما شرط اساسی برای تغییر در کابل
این است که نیروهای داخلی قدرت واحدی را بتوانند شکل بدهند تا زمینه را برای تشکیل
یک «حکومت موقت» فراهم کند. و این قدرت می تواند ماجرا جویی های تیم حاکم را محار
کند و برای راه اندازی انتخابات سالم و ملی زمینه را مساعد کند.
اما رسانه های پاکستانی امروز اعلام کند، نظر به گزارش ها
که بزودی یک پیمان خرید سلاح بین کابل و دهلی نو به امضا می رسد.
اما پاکستانی ها به این باور است که در شرایط فعلی اوضاع
متشنج بین افغانستان و پاکستان خرید سلاح می تواند به معنای جنگ با ارتش پاکستان
یا حداقل اولتیماتوم به این کشور باشد.
«ایمل فیضی» سخنگوی کرزی روز گذشته در رسانه ها گفت: تقویت
سیستم دفاع مرزی و حفظ منافع افغانستان در باره خط دیورند از دیگر برنامه های سفر
کرزی به هند می باشد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر